Voldoening en verbazing 
Het kan gezegd worden dat Faassen de afgelopen 20 jaar als kunstenaar succes heeft genoten; zijn werk regelmatig tentoongesteld op prestigieuze internationale beurzen en is opgenomen in zowel particuliere als openbare collecties als het Frans Hals Museum, Museum De Lakenhal en het Haags Historisch Museum. Toch vraagt Faassen zich regelmatig af of dat applaus wel oprecht is: “Je doet het toch allemaal in de eerste plaats om jezelf te verbazen. Lukt het om iets te maken wat het eerdere ontstijgt? Waar ik in ieder geval zelf even door opgetild word. Om het daarna pas te delen en zien of het bij anderen ook wat los maakt.”

Hoogtepunt in de Hooglandse Kerk
Voor zijn jubileumtentoonstelling ‘STILL’ nam Faassen zich dus voor om geen concessies te doen en tonen wat het dichtst bij hem staat. Daarnaast ging hij ook de dialoog aan ket de kerk die juist ooit is ontdaan van kunstwerken in een gewelddadige beeldenstorm. Zo zagen we nu een herzamelde Pietà van Michelangelo in de protestantse kerk staan. Andere thema’s als het verstrijken van tijd, schoonheid, verschijnen versus verdwijnen en verzamelen die als rode draad door zijn fotografische werken lopen, werden doorgetrokken in een overweldigend spektakel van muziek, dans en zang. Dansers Chloé Albaret & Jorge Nozal (voormalig NDT) die model stonden voor zijn werk, gaven een levende beeltenis van de verstilde kunstwerken van Faassen. En onder leiding van mezzosopraan Emma Brown & Brian Fieldhouse werd het werk van Faassen muzikaal ingekleurd.

Hoe het ooit begon
Faassen tekent en schildert al zijn hele leven. Al vroeg gefascineerd door kunst van Rembrandt en van Leyden, werd zijn talent al vroeg herkend. Desondanks nam Faassen pas in 2002 definitief afscheid van zijn kantoorbaan, en legde zich volledig toe op kunst maken. Eerst in Amsterdam Tussen de Bogen, onder het spoor, waar hij zich liet inspireren door de lijnen van Picasso, Modigliani, Corneille en Brood, die hij af en toe bij Café Luxembourg of de Schutter zag. Pas toen hij zijn werk aan Henk Jan Mulder van Kunsthuizen liet zien nam zijn carrière echt een vlucht.

Verstild handschrift
De afgelopen 10 jaar legde Faassen zich volledig toe op fotografie, met zijn inmiddels kenmerkend verstilde handschrift en het craquelé, een verwijzing naar de schilderkunst en het verstrijken van de tijd. Maar ook Kintsugi, waarbij de breuklijnen of littekens gekoesterd worden door ze goud te maken. De keuze voor fotografie kwam voort uit het op afstand staan van het onderwerp, een afstand die Faassen vergrootte door er een transparante matte laag overheen te brengen en het werk op te bouwen als een schilderij. Toen ‘Gezicht op Leiden’ (2013) werd aangekocht door Museum de Lakenhal was dit een bekrachtiging van Faassen’s werk en de keuze voor deze kunstvorm.

Over Casper Faassen
Faassen werkt nu 20 jaar als zelfstandig kunstenaar. In de laatste 10 jaar heeft zijn fotografisch werk de overhand. Thema’s als het verstrijken van tijd, schoonheid, verschijnen versus verdwijnen en verzamelen worden verwerkt met een inmiddels kenmerkend verstild handschrift. Door middel van  verschillende transparante fotografische en schilderkunstige lagen componeert Faassen zijn verhaal. De werken zijn gedimd en ingetogen maar tegelijkertijd rijk aan materialen en detail. Die werkwijze komt voort uit de eerste 10 jaar waarbij de focus nog voornamelijk op de schilderkunst lag. We herkennen zijn vroege portretten, van voornamelijk vrouwen, aan de heldere krijtachtige lijnen. Het werk van Casper Faassen wordt tentoongesteld op prestigieuze internationale beurzen en is opgenomen in zowel particuliere als openbare collecties als het Frans Hals Museum, Museum De Lakenhal en het Haags Historisch Museum.

Schrijver Onno Blom maakte een biografische schets over Faassen die is opgenomen in het recent  verschenen boek ‘Photographic Works’ .